Gefaehrliche pflanzen und baeume fuer pferde


Jacobskruiskruid
Latijnse naam: Jacobaea vulgaris
Vergiftiging: meeste zoogdieren
Tweejarige plant die zich verspreidt door middel van stronken en wortels.
De plant kan handmatig worden verwijderd, maar er mogen geen stukjes wortel achterblijven, want zelfs uit kleine wortelresten kunnen nieuwe planten groeien.Handmatig verwijderen is meestal alleen effectief bij zaailingen en rozetten, grotere planten wortelen vaak te diep.
Hoe herken ik of mijn paard een Jacobskruiskruidvergiftiging heeft?
Klinische verschijnselen van galkruidvergiftiging worden waargenomen wanneer gedurende langere tijd een grote hoeveelheid galkruid is ingenomen, wat resulteert in leverschade.
Tekenen van leveraandoeningen zijn onder andere:
lusteloosheid (verlies van eetlust)
lusteloosheid
gewichtsverlies
Buikpijn (koliek)
fotosensibilisatie, die zich manifesteert als zonnebrand, vooral op ongepigmenteerde (roze) huid
geelzucht
Dwangmatig lopen, druk op het hoofd of stuiptrekkingen zijn tekenen van hepatische encefalopathie, waarbij de hersenen worden aangetast door de toename van toxische stoffen in het bloed, wat leidt tot neurologische symptomen.
Volg deze eenvoudige stappen om je paard te helpen Jacobskruiskruid te voorkomen
Weidebeheer is de sleutel tot het voorkomen van Jacobskruiskruid vergiftiging. Controleer dus regelmatig je weide (en het gebied rondom je weide) op Jacobskruiskruid en als je het aantreft,
Trek de plant indien mogelijk in zijn geheel uit de grond, inclusief de wortels. Dit kun je het beste doen in de vroege zomer, voordat de bloemhoofdjes rijp zijn en wanneer de grond nat is.
Entfernen Sie auch die jüngeren „Rosettenstadien“.
Vermijd het afsnijden van de stengel omdat dit de groei kan bevorderen of zaden kan verspreiden.
Zorg ervoor dat je handschoenen draagt wanneer je dit doet.
Gooi de planten niet op mesthopen of in paardenweiden, want de plant kan zich opnieuw uitzaaien.
Controleer of er geen bloemen van Jacobskruiskruid in hooi zitten.
Zorg ervoor dat je paard het hele jaar door in goede gezondheid verkeert

Boterbloemen
Latijnse naam: Ranunculus
Vergiftiging: Paarden
De boterbloem (Ranunculus species) omvat verschillende eenjarige en vaste planten die vaak gevonden worden in overbegraasde paardenweiden. Boterbloem veroorzaakt irritatie in de mond als erop gekauwd wordt en paarden eten de plant zelden omdat hij onsmakelijk is. Het giftige bestanddeel zit in de verse bladeren en bloemen, maar ze worden minder giftig als ze gedroogd worden voor hooi. Symptomen van boterbloemvergiftiging zijn verhoogd speeksel, verminderde eetlust, koliek en diarree. In ernstige gevallen kan vergiftiging leiden tot stuiptrekkingen en de dood. Zolang paarden toegang hebben tot voldoende weidegrond of hooi, is het onwaarschijnlijk dat ze boterbloemen eten.
